Jest jednym z najbardziej znanych rosyjskich pisarzy XIX wieku. Fiodor Michajłowicz Dostojewski urodził się 11 listopada 1821 roku w Moskwie, a zmarł 9 lutego 1881 roku w Petersburgu. Jego dorobek literacki miał i nadal ma wielki wpływ na kształt literatury rosyjskiej i światowej. Określany jest mianem mistrza realistycznej prozy psychologicznej z pogranicza realności i wyobraźni. Jego utwory obfitują w motyw walki dobra ze złem, które czai się wszędzie.

Stanowczo opowiadał się przeciwko ateizmowi oraz kapitalistycznej cywilizacji, która w jego opinii miała destrukcyjny wpływ na psychikę i moralność społeczeństwa. Propagował trwanie przy chrześcijańskich wartościach i zasadach moralnych. Sprzeciwiał się także rewolucyjnym ruchom socjalistycznym.

Dzieciństwo małego Fiodora nie było kolorowe. Jego ojciec był ordynatorem jednego ze szpitali umiejscowionych w biednej dzielnicy Moskwy. Mały Fiodor lubił przebywać w ogrodzie wśród chorych, którzy opowiadali mu różne historie – zarówno te prawdziwe, jak i te mniej realne.

Za namową ojca, młody Fiodor Dostojewski wstąpił do Wojskowej Szkoły Inżynieryjnej w Petersburgu (1838 r.). Tu odkrył swą miłość do literatury i niechęć do matematyki. Z tego okresu pochodzą dwie sztuki teatralne, które jednak nie zachowały się do dzisiaj. W 1843 roku zdał egzaminy na oficera i pozostał w Petersburgu. Na początku zajmował się przekładem dzieł Balzaka, co jednak szybko porzucił na rzecz autorskiego pisarstwa.

Jako członek Koła Pietraszewskiego został aresztowany i skazany na karę śmierci, którą jednak w ostatniej chwili odwołano zamieniając na cztery lata katorgi. Poglądy członków Koła były prozachodnie, co nie spotykało się z sympatią ówczesnych władz Rosji. Zwłaszcza rok 1848 w Europie Zachodniej napawał obawą cara Mikołaja I, który postanowił surowo karać za podobne przewinienia dla przykładu. W 1850 roku zamknięto pisarza w twierdzy w Omsku, którą opuścił po 4 latach. Wcielono go do 7 Syberyjskiego Batalionu Liniowego w Semipałatyńsku, gdzie służył kolejne 6 lat. Tutaj poznał swoją przyszłą żonę, Marię Dymitriewną Isajewą, którą poślubił 6 lutego 1857 roku w Kuźniecku. Po wielu latach starań, w 1859 roku pozwolono mu osiedlić się w Petersburgu, co oznaczało koniec zesłania.

W 1864 roku umarła żona Dostojewskiego, Maria. Po trzech latach poślubił jednak swoją stenotypistkę, Annę Grigoriewnę Snitkinę. Małżeństwem byli czternaście lat.

Dostojewski cierpiał na padaczkę i był nałogowym hazardzistą, co często doprowadzało go na skraj bankructwa. By ratować swój budżet lub swoją płynność finansową, Dostojewski sprzedawał wydawcom prawa do swoich, jeszcze nie powstałych, dzieł.

Najsłynniejsza powieść pisarza, Zbrodnia i kara, powstała w 1866 roku. Najpierw ukazała się w odcinkach, by w kolejnym roku ukazać się w całości jako powieść.