Literatura rosyjska część I

Grudzień 26, 2014 o 23:42

ksiazkiRosja jest jednym z największych państw na świecie i krajem o wielkim potencjale ekonomiczno–społecznym. Lata wojen wewnętrznych i zewnętrznych, a także wyniszczający okres socjalizmu w XX wieku, doprowadziły do sytuacji, w której kultura rosyjska została zepchnięta na dalszy plan. Nie wolno jednak zapominać, iż rosyjscy pisarze, teatr czy balet zapisały się na stałe w kanony podstawowych europejskich pozycji kulturalnych. Zwłaszcza literatura rosyjska to bogaty skarb tego narodu. O jej wartości oraz wkładzie w historię literatury światowej oraz kultury europejskiej napisano nie jedną książkę. Mówiąc jednak o Rosji, nie można przemilczeć tego tematu.


Literatura rosyjska wywodzi się od przekazów ludowych, które stanowią podstawę, podwaliny dla wielkiego dorobku literackiego Rosjan. Skazy, byliny, pieśni czy legendy przekazywane z pokolenia na pokolenie kształtowały specyficzny charakter literatury rosyjskiej. Ogromny wpływ na jej kształt miały także związki Rusi z Bizancjum
i południosłowiańską kulturą, skąd zaczerpnięto wzorce literatury religijnej. Najważniejszymi dziełami literackimi tego okresu są m.in. „Ruska Prawda”, „Powieść minionych lat” czy „Ewangeliarz Ostromira”. Ten ostatni jest najstarszym zachowanym dziełem literackim Rosji i jest datowany na lata 1056-1057.
rosyjska-literaturaW okresie piętnastowiecznym w literaturze rosyjskiej pojawia się postać Atanazego Nikitina, który wsławia się dziełem pt. „Podróż za trzy morza” (1466-1472). Obok niego w historii zapisują się także Pachomiusz Logofet „Opowieściami o książętach Włodzimierskich” oraz Filoteusz swoją „Teorią trzech Rzymów”. Z tego okresu pochodzi także dzieło o tytule „Domostroj” opisujące stosunki prawno-społeczne, zawierający regulacje życia rodziny rodziny bojarskiej oraz stosunek do religii i władcy. W XVI-wiecznej literaturze najważniejszymi zachowanymi dziełami są opasłe, wielotomowe księgi „Wielkie Czetij Mineje” oraz „Zawód Nikonowski”, które zostały uznane za oficjalne ówczesne kroniki Rosji.
Wiek później pojawia się nijaki Symeon Połocki, który jest uznawany za twórcę rosyjskiego wiesza sylabicznego. Z tego okresu pochodzi również „Synopsis Kijowski”.
Niezwykle ważnym wkładem w wiedzę na temat ówczesnej Rosji i Chinach są dzieła posła carskiego Mikołaja Spyfarij „Podróż przez Syberię do granic chińskich” oraz „Opis Chin”, a także „Dokument państwowy poselstwa Mikołaja Spyfarija w Chinach”. Wartość tych dzieł jest porównywalna do dziennika Marco

nikitin

rzeźba Atanazego Nikitina

Pola.
Wiek XVIII to w literaturze rosyjskiej okres brązowy, niezwykle dynamiczny dla kultury europejskiej oraz rosyjskiej. W Europie rozum ma być światłem rozświetlającym mroki nauki, literatury czy życia społecznego okresu baroku. Na Starym Kontynencie do głosu dochodzą idee Rewolucji Francuskiej, w Anglii powoli rozpoczyna się rewolucja przemysłowa, a literatura bogaci się w wielkie dzieła takie jak m.in. „Rozważania dotyczące rozumu ludzkiego” Johna Locke’a,  J. Swift „Podróże Guliwera” czy pierwsza na świecie Encyklopedia.