Syberia to niezwykła kraina znajdująca się w północnej części Azji, wchodząca w skład terytorium Rosji. Położona jest między Uralem na zachodzie, Oceanem arktycznym na północy oraz zlewiskami Oceanu Arktycznego i Spokojnego na wschodzie. Syberia ma ponad 10 milinów kilometrów kwadratowych.

Nazwa Syberia pochodzi najprawdopodobniej od łączenia słów „Sabir” oraz „Seber”, które to określały plemienia Hunów mieszkające na tamtych terenach w VI wieku n.e. Syberia jest uważana za miejsce stałej zsyłki ludności w celu odbycia kary. Jest ona niejako naturalnym więzieniem, a proceder zsyłek zaczął się już w XVI wieku. Na Syberię w trakcie trwania caratu lądowali bandyci, recydywiści, mordercy, drobni złodzieje, dezerterzy, chłopi unikając pracy oraz członkowie sekt religijnych. Generalnie wszyscy, którzy narazili się władzy. W XIX wieku obszar Syberii stał się domem dla wielu więźniów politycznych, między innymi członkowie radykalnej grupy intelektualistów do której należał między innymi Fiodor Dostojewski. Wśród tysięcy osób zsyłanych do tego ogromnego więzienia znaleźli się również Polacy. Jak opisywał to jeden z podróżników pod koniec XVIII wieku: „Polacy i wygnańcy tworzą liczną rzeszę. Polaków zesłano tu po pierwszym rozbiorze (…) chwalono ich uczciwość w tym kraju. Są najbardziej zaradni i najlepiej znają się na gospodarstwie”.

Na ten nieprzyjemny obszar regularnie trafiali również jeńcy wojenni. Duża część po zakończeniu danego konfliktu wracała do swoich krajów, ale nie Polacy. Caryca Katarzyna II tratowała ich jak buntowników, sprzeciwiających się władzy rosyjskiej. Przykładem może być wysłanie tysięcy warszawiaków na Syberię po rzezi mieszkańców Warszawy w wojnie polsko – rosyjskiej, która wybuchła w 1791 roku. Kolejne zsyłki miały miejsce po dwóch zrywach niepodległościowych. Po powstaniu listopadowym na Sybir trafiło około 20 tysięcy polaków, po styczniowym drugie tyle. Losy owej ludności były różne. Część trafiła później do wojska rosyjskiego, część w celu osiedlenia przymusowego na wsie, a część do ciężkich robót. Losy ludności polskiej niestety były często dramatyczne. Syberia wielu kojarzy się z niedolą ludzką i penie słusznie. Można powiedzieć że ten obszar był jednym z najdramatyczniej wykorzystywanych miejsc na ziemi. Ogromne połacie ziemi wraz z nieustającym mrozem są naturalnym wiezieniem, z którego w historii władze ówczesnego państwa rosyjskiego z chęcią korzystały.