Maszyna radzieckiej myśli technologicznej – Gaz-21 Wołga to samochód osobowy klasy średniej wyższej. Ten charakterystyczny samochód zawładną sercami wielu osób i to nie tylko Rosjan. Jaka jest historia tego niezwykłego auta? Zapraszamy do zapoznania się z naszym artykułem.

Wołga była produkowana w zakładach GAZ (Gorkowskij Awtomobilnyj Zawod) w Gorkim w latach 1956-1970, a model 21 był pierwszą generacją samochodów Wołga. Istotne jest to, iż był to jedyny samochód klasy średniej produkowany w tym okresie w całej komunistycznej Rosji. Prócz modelu 21 były produkowane jeszcze modele GAZ-22 oraz GAZ-23. Automobil ten był eksportowany na rynki bloku wschodniego, ale również na rynki zachodnie. Wołga wykorzystywana była jako samochód prywatny, ale często można byłą ją też ujrzeć jako taksówkę oraz samochód państwowych służb danego kraju. Z początku model nosił miano GAZ M-21 i był następcą modelu M-20 Pobieda – był to jednak model z przestarzałą konstrukcją. Dlatego też w zakładach GAZ zaczęto pracować nad nowym modelem. Projekt Wołgi powierzono młodemu inżynierowi – Aleksandrowi Niewzorowowi. Wstępny projekt samochodu był gotowy w listopadzie 1953 roku, a uruchomienie produkcji rozpoczęto 3 lata później. W celu wypełnienia planu opracowano więc uproszczoną pod względem mechanicznym wersję przejściową (M-21G) i 10 października 1956 z taśmy zjechały pierwsze trzy egzemplarze seryjne tego modelu. Produkcja ruszyła jednak faktycznie dopiero od początku kolejnego roku, a samochód trafił do sprzedaży od 1 marca 1957.

Do początku lat 70tych zbudowano niemalże 640 tysięcy Wołg pierwszego modelu. Wyróżnia się trzy główne serie produkcyjne samochodu, różniące się przede wszystkim stylistyką przedniego pasa nadwozia.M-21 Wołga posiadała nadwozie stalowe typu sedan z ramą pomocniczą pod silnikiem. Silnik był ułożony z przodu, a napęd stanowił silnik GAZ-21A – był to napęd gaźnikowy, 4-cyindowy rzędowy, 4-suwowy o mocy 70-85 KM. Była tam 3-biegowa skrzynia biegów z dźwignią przy kierownicy. Zawieszenie kół przednich było niezależne. Z przodu i tyłu były hydrauliczne amortyzatory o podwójnym działaniu. Z tyłu nadwozia był bagażnik, w którym po prawej stronie przewożono stojące koło zapasowe